Pierwsza szkoła elementarna w Korycinie mieściła się w przykościelnym szpitalu dla ubogich, dopiero w 1762 r., za sprawą ówczesnego proboszcza ks. Kazimierza Wyganowskiego, otrzymała nowy drewniany budynek. W okresie zaborów, gdy duchowieństwo utraciło wpływ na sprawy oświaty, ani władzom pruskim, ani rosyjskim nie zależało na inwestowaniu w edukację. Na potrzeby szkoły wynajmowano pomieszczenia od prywatnych właścicieli, m.in.: Wandy Giedrojć, Szymela Tykockiego, Chaima Lewina. W latach 1926–1930, ze względu na problemy z opłatą za najem lokalu, korycińscy uczniowie uczęszczali do szkoły w Kumiale. W pierwszej połowie lat 30. XX w. zarysowała się realna możliwość wybudowania gmachu szkoły, tym bardziej, że gmina dysponowała własną działką. Towarzystwo Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych już w 1934 roku przyznało na ten cel pożyczkę, która pokrywała 25 % kosztów inwestycji. Pierwszy dzwonek w murach nowo wybudowanej szkoły zabrzmiał 1 listopada 1938 roku. (BSz)
